Geritsel, gefluit, gekabbel, gekrekel, gesis, gezoem (en dus gekrabbel, gejeuk), ... GENIETEN. Dit moet zowat de samenvatting zijn van de voorbije dagen.
Zintuigen die op volle toeren draaien. En onbetaalde - maar vooral onbetaalbare! - overuren kloppen. Da's wel het minste wat kan gezegd worden van mijn 'retraite' in het Amazonegebied.

En eindelijk ook es een paar dagen lekker warm weer. En dus ook warme regen. Ha ja, we zijn niet voor niets in het Regenwoud. Over het Ecuadoriaanse wispelturige weer moet trouwens niet al te veel gestoeft worden.

Twee dagen lang dus 'verlost' van de onmisbare TV (die eigenlijk toch wel heel erg misbaar blijkt te zijn, al mag de uitslag van de Duivels zo stilaan beginnen komen), en ook twee dagen geen internet- en andere blogbekommernissen (mag ook eens). 'Amazonië' in zijn meest pure vorm dus. Ofte back to basics.

Terwijl Mr. en Mevr. Hakuna Matata zo ergens in de lucht tussen België en Ecuador aan het zweven waren, gold hier bij het personeel maar 1 duidelijke regel: soigneren die Belgisch-Beernemse handel! Na heftig tegenspartelen bleek er maar 1 correct antwoord op de vraag: hoe overleef ik 2 dagen van betutteling, overconsumptie en mega-aandacht? Antwoord: gewoon ondergaan, gij ondankbaar wezen! You will survive.

En dat zal ik in elk geval ook in de jungle. Dankzij Fausto, mijn bodyguard van dienst. Spraakwaterval bij uitstek en survival-freak van de bovenste plank. Geen enkel plantje, boom, insect of andere kobbe heeft nog een geheim voor me. Nu ja, het lijkt soms al Chinees voor mij in het Nederlands, laat staan in het Spaans. Maar blijkbaar ben ik niet uit m'n rol gevallen van super-geïnteresseerde amateur-bioloog, want de uitleg bleef (en bleef) maar komen. Na 2 dagen is m'n kop werkelijk verzadigd van alle - weliswaar interessante - stuff die Mister National Geografic te vertellen had. Mijn maag is dat trouwens ook. Oververzadigd. Volgens mij staat de vrouwelijke Sergio Herman hier achter de kookpotten. En zijn haar ogen veel groter dan haar maag. En al helemaal groter dan die van mij. Ik weet niet meer precies wanneer de vastenperiode in België ook alweer valt, maar hier in Ecuador is het alvast op dit eigenste ogenblik.

Maar goed, mijn VIP-behandeling is intussen voltooid verleden tijd, and we're back on track. Back to reality dus ook weer. En zo is het ook goed. We hebben de hele dag kunnen bekomen en nagenieten op de bus. De laatste grote verplaatsing zit er op. De voorlaatste bestemming zowaar, Otavalo, wordt de eerstvolgende dagen onder handen genomen. Om vervolgens richting eindbestemming, Quito, te gaan. Maar laat ons niet vooruit lopen op de feiten. De tijd vliegt zo al rap genoeg.

Maar hoe gaat het eigenlijk met de stille meelezers onder jullie? Geen nieuws is goed nieuws?

S x