Van zeiknat naar plakkerig heet
Te land, ter lucht en ter lucht dus. Dat was althans het plan. Strak plan, als je het mij vraagt. Maar alle goede dingen bestaan uit 3, wordt wel eens gezegd, dus heb ik er eigenhandig maar een derde discipline aan toegevoegd : zwemmen. Van aan mijn huisdeur tot aan die van de Brugse statie. Want uitgerekend toen ik rond half 4 's nachts een nachtelijk wandelingske wou doen, is de hel zowat losgebarsten. Pompen of verzuipen dus. Het is dat laatste geworden. To do bij aankomst aan de statie: schoenen uitgieten, kleren uitwringen, en de restanten van wat ooit een paraplu was 20 keer samenplooien zodat ie uiteindelijk na eindeloos gesukkel in een Brugse vuilnisbak past. Olé !
De rest van zo'n eerste dag ziet er voor het overige wel altijd vrij eentonig uit: wachten op de trein , wachten op de vlieger, wachten tot je op diezelfde vlieger wat kan slapen, wachten op de bagage. Alles samen zo'n 137.000 uur lang. Of zo lang leek het althans. Het enige waar ik niet moest op wachten was taxi-chauffeur Pablo die anderhalf uur lang trouw met z'n breedste smile en mijn naamkaartje op me heeft staan wachten in de luchthaven. Alleen de bouquet blommen ontbrak nog.
Intussen de eerste Ecuadoriaanse nacht achter de rug, en het was een zwoele. Plakkerig warm is het hier, maar no problema, zo hebben we het liefst.
Gisterenavond bij aankomst vastgesteld dat het om 19 u al stikdonker was. Dat valt wel wat tegen, natuurlijk. Want hoe graag ik ook in het holst van de nacht door de straten 'tjool', hier wordt dit
niet bepaald aangeraden. Maar we zijn flexibel. We delen de dag gewoon wat anders in: vroeg opstaan en braafjes voor het donker terug thuis. En zo kan het gebeuren dat een mens om 7u 's morgens al
naarstig en klaarwakker achter z'n computer zit. Om jullie mee te delen dat ik - tijdelijk althans - zowaar tot een ochtendmens ben getransformeerd. Voor zover deze blijde boodschap.
En zover ook deze editie. De geur van koffie komt me tegemoet. Tijd dus om me op de eerste Ecuadoriaanse koffie en vervolgens in het Ecuadoriaanse straatbeeld te smijten.
S x
Reacties
Reacties
mijn hart breekt als ik verneem dat je doorweekt bent aangekomen aan het station. Ik zou zeggen: volgende keer grote zus opbellen en die zal met plezier opstaan en je brengen (gelukkig heb je dat niet gedaan....).
Maar enfin, een 'Flaisie' trekt nu eenmaal zijn plan en als hij weg wil, geraakt hij er wel, nu matter how.
ben al blij dat je blijkbaar goed aangekomen bent, zal straks even aan de mama meedelen...
nog vele groetjes (ook vanwege je nichtje en neefjes die superhard aan het studeren zijn)
Ik had Flaisieke nochtans voorgesteld om haar te brengen naar het station (weer of géén weer) maar Flaisieke kennende ... was dit niet nodig. "Niet trunten hé". Enfin. Blij te horen dat je veilig en wel op je bestemming bent geraakt. Vele groetjes. A-M
Geniet ervan, tot nog toe ben ik alleen jaloers van de koffie...:)
Dikke duim voor Pablo ! Geniet van de vroege morgenstonden in Ecuador en wie weet zal je de smaak te pakken krijgen om ook in België zowaar een ochtendmens te worden. :)
Sandra,
Ik krijg zoveel zin om daar ook naar toe te komen! :)
Geniet dubbel en dik en verzuip maar in de cultuur! :)
Groetjes!
@ jezus en A-M: jullie kennen me door en door: een Flaisie is inderdaad geen trunte. En remember: het tropisch regenwoud staat ook nog op mijn programma. Beschouw dat idyllische dauwtripje gewoon als een opwarmertje daarvan.
@ Sabine: de koffie is hier duidelijk van het allooi Nescafe. Niet meteen iets om jaloers op te zijn dus (maar de cocktails daarentegen) :D
@ Iris: enkel als Pablo eigenlijk Pabla zou heten, zullen er pluimen uitgedeeld worden.
@ Eline: na je Surinaams avontuur zou dit je hier inderdaad en ongetwijfeld ook bevallen. Doen !!
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}